Het betreft het overlijden van een kleine vriend. Een prachtig ventje van 6 jaar. Er is vooraf al heel veel contact geweest met deze familie en de ouders kiezen bewust voor ons. Ervaring vanuit Erwin op professioneel vlak en vanuit Linda als ervaringsdeskundige. We stappen met een steen in onze maag de auto in en komen een half uur later aan in Almere. Daar ligt hij op bed met zijn grote olifant die bijna groter is dan hijzelf. De olifant heeft net als hij een sonde in zijn neus, pleisters op zijn lijf en ligt dicht tegen hem aan. Zijn zus van 8 jaar oud zit naast hem en aait hem steeds.

We hebben Wendy bij ons, verzorgen kan zij immers als geen ander. De rust en kalmte die zij bewaard tijdens deze loodzware klus is bewonderingswaardig te noemen, te bedenken dat ze zelf ook moeder is van kinderen in deze leeftijd. We praten, we drinken thee, eten een broodje samen en dan vraagt zus lief, mag ik zijn haren doen en zijn tandenpoetsen? Natuurlijk, zoveel liefde gaat er uit van haar naar haar broertje, er wordt gelachen en gehuild tegelijk. We hebben zijn kistje laten maken met een afbeelding van zijn olifant erop. De olifant staat symbool voor hem, overal komt die terug, op de kaart, de aankleding op de uitvaart en ik heb een mooie warme sjaal bedrukt met ollie erop, moeder droeg deze tijdens de uitvaart om hem zo dicht mogelijk bij te zich te hebben.

Bij het starten van de dienst beginnen we met het aansteken van de kaarsen, deze staan in windlichten met daarin geëtste olifanten. En of dit moment even onderbroken moest worden, vliegen de bretels van Erwin zijn broek los tegen zijn achterhoofd. Even is het ijs gebroken. De uitvaart maakte heel veel indruk, tot die dag hebben we ons allemaal heel goed kunnen houden maar toen startte er een film, een film over een heel gelukkig, gewoon gezin. Pannenkoeken bakken met papa in de keuken, buitenspelen met zus en heerlijk op schoot bij mama. Ik kijk Wendy aan, Erwin kijkt van vooruit de zaal naar achter en toen braken we alle drie.

Soms breken ook wij, het was een heel intense week met heel intense emoties. Tot dat moment was hij voor ons het jongetje wat overleed en deden wij ons werk naar beste kunnen, en bij het zien van de beelden, levende beelden, leefde hij opeens voor ons. Hij kreeg een stem, een lach, een jongetje zoals wij thuis ook rond hebben lopen. Dat een overlijden een swing van emoties is voor de families zo is dat ook voor ons af en toe. De paden naar het grafje toe zijn aan weerszijden verlicht met fakkels, er branden vuurpotten om de ijzige kou van het begraven van een kind symbolisch iets lichter te maken. Wanneer Erwin samen met een goede vriend van de familie het kistje op het graf zet om te laten dalen, scheuren beide heren uit hun broek, er wordt hard gelachen door de tranen heen.